DIT BERICHT IS VAN DECEMBER 2010
Allereerst wens ik iedereen hele goede feestdagen toe en alvast een goed en gezond 2011!
ADV-DAGEN EN VAKANTIE
Het is voor velen al weer vakantie en daarom iets over ADV-dagen en vakantiedagen.
Welke uren worden geacht als eerste te zijn opgenomen; ADV-dagen of vakantiedagen?
Vaak hebben werknemers recht op zowel ADV-dagen als vakantiedagen. Het kan dat onduidelijk zijn of een vrije dag als ADV-dag of vakantiedag wordt aangemerkt. Het antwoord op de vraag wat voor vrije uren zijn opgenomen kan relevant zijn, omdat openstaande ADV-dagen bijvoorbeeld niet uitbetaald hoeven te worden bij de eindafrekening van het dienstverband. Voor vakantiedagen geldt dat wel.
In een zaak die bij de Kantonrechter in Amsterdam speelde (11 juni 2010) was het antwoord op deze vraag relevant, omdat de ADV-dagen op grond van de toepasselijke CAO aan het einde van het kalenderjaar komen te vervallen. Voor vakantiedagen geldt een wettelijke vervaltermijn van 5 jaren. Dit laatste geldt dus ook als in de overeenkomst is bepaald dat vakantiedagen vervallen als ze in het jaar waarin ze zijn toegekend, niet worden opgenomen. Desondanks is het niet onverstandig om toch een bepaling op te nemen die bepaalt dat vakantiedagen nog hetzelfde (of in ieder geval in het volgende) jaar moeten worden opgenomen. Zo voorkom je stuwmeren aan vakantie. Let wel op dat als de werknemer zich op het standpunt stelt dat die vakantiedagen gedurende 5 jaar na het ontstaan mogen worden opgenomen, hij daar zeker gelijk in krijgt.
DE UITSPRAAK
Maar nu terug naar de uitspraak van de Kantonrechter in Amsterdam. In het kort kwam de uitspraak hierop neer: omdat de werkgever niet heeft gewezen op het vervallen van de ADV uren aan het einde van het kalenderjaar, had de werkgever er op grond van goed werkgeverschap vanuit moeten gaan dat de verlofuren eerst ten laste zouden komen van het ADV-tegoed en pas daarna ten laste van het vakantietegoed zouden komen.
VAN BELANG
Uit deze uitspraak volgt helder dat het aan de werkgever is om ervoor te zorgen dat voor werknemers duidelijk is of opgenomen uren vakantie-uren of ADV-uren zijn. Geldt er een bijzondere regel voor het verval van ADV-dagen, dan moet de werkgever ervoor zorgdragen dat die regel gecommuniceerd wordt onder het personeel. Bij onduidelijkheid zal een rechter niet snel geneigd zijn te oordelen dat de werknemer vakantie-uren heeft opgenomen in plaats van ADV-uren. Een goede regeling kan in het voordeel werken van een werkgever, want openstaande ADV-uren hoeven aan het einde van het dienstverband niet uitbetaald te worden. De werknemers moeten wel goed op de hoogte gesteld te worden van regelingen omtrent het opnemen en vervallen van ADV-dagen.
Groet,
Joost Quant
maandag 20 december 2010
woensdag 15 december 2010
Concurrentiebeding bij omzetting arbeidsovereenkomst
DIT BERICHT IS VAN December 2010
Concurrentiebeding bij omzetting arbeidsovereenkomst
Geldigheid concurrentiebeding bij omzetting arbeidsovereenkomst in onbepaalde tijd
De rechtbank Rotterdam heeft recent geoordeeld over de vraag of een concurrentiebeding geldig blijft als er sprake is geweest van een omzetting van een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd in een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd.
De werknemer was in 2002 in dienst getreden van werkgever op basis van een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd. Op deze arbeidsovereenkomst was schriftelijk een concurrentiebeding van toepassing verklaard. Deze arbeidsovereenkomst werd vervolgens in 2003 omgezet in een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd. Het concurrentiebeding is daarbij niet opnieuw schriftelijk overeengekomen.
De rechter stelde vast dat bij de schriftelijke verlenging van de arbeidsovereenkomst uitdrukkelijk was overeengekomen dat de verlenging inhoudt dat alle arbeidsvoorwaarden worden voortgezet. Naar het oordeel van de rechtbank is daarmee ook het concurrentiebeding op rechtsgeldige wijze voortgezet en hoefde dit niet opnieuw worden vastgelegd.
Bron: Rechtbank Rotterdam 18 augustus 2010, LJN BN8627
Groet,
Joost Quant
Concurrentiebeding bij omzetting arbeidsovereenkomst
Geldigheid concurrentiebeding bij omzetting arbeidsovereenkomst in onbepaalde tijd
De rechtbank Rotterdam heeft recent geoordeeld over de vraag of een concurrentiebeding geldig blijft als er sprake is geweest van een omzetting van een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd in een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd.
De werknemer was in 2002 in dienst getreden van werkgever op basis van een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd. Op deze arbeidsovereenkomst was schriftelijk een concurrentiebeding van toepassing verklaard. Deze arbeidsovereenkomst werd vervolgens in 2003 omgezet in een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd. Het concurrentiebeding is daarbij niet opnieuw schriftelijk overeengekomen.
De rechter stelde vast dat bij de schriftelijke verlenging van de arbeidsovereenkomst uitdrukkelijk was overeengekomen dat de verlenging inhoudt dat alle arbeidsvoorwaarden worden voortgezet. Naar het oordeel van de rechtbank is daarmee ook het concurrentiebeding op rechtsgeldige wijze voortgezet en hoefde dit niet opnieuw worden vastgelegd.
Bron: Rechtbank Rotterdam 18 augustus 2010, LJN BN8627
Groet,
Joost Quant
dinsdag 27 juli 2010
Zieke zonaanbidders
DIT BERICHT IS VAN JULI 2010
Zieke Zonaanbidders
Ik wens jullie een goede vakantie toe. Ditmaal een stukje dat aansluit op het onderwerp vakantie; wat te doen met ziekmeldingen van werknemers die met vakantie zijn?
Groet, Joost Quant
ZIEKE ZONAANBIDDERS
De zomer is in volle gang. Veel werknemers zijn of gaan op vakantie. Regelmatig meldt een werknemer zich ziek tijdens de vakantieperiode. Soms gaat het zelfs zo ver dat de werknemer vanwege de vermeende ziekte zegt niet tijdig te kunnen terugkeren van zijn vakantie. Wat te doen?
WAAROM ZIEKMELDEN OP VAKANTIE?
Voor werknemers is het aantrekkelijk zich ziek te melden tijdens vakantie. Als een werknemer ziek is, gelden de dagen namelijk niet als vakantie- maar als ziektedagen. Maar dat geldt alleen voor de werknemer die echt ziek is, en in die periode geen vakantie kan “genieten”. Daarom is het belangrijk na te gaan of er sprake is van echte ziekte. Niet altijd even makkelijk.
VERKLARING ARTS
Vraag altijd een verklaring van een arts. Binnen EU-gebied geldt een Europese richtlijn die bepaalt dat de zelf verklaarde zieke binnen 3 dagen naar een plaatselijke sociale zekerheidsinstelling moet gaan, om zich te laten controleren. Het oordeel van de lokale arts, is in principe bindend voor de werkgever, tenzij die zelf een arts inschakelt voor de controle ter plaatse. Voor vakantiegangers buiten de EU zijn de kaders minder helder. Met landen als Turkije en Marokko heeft Nederland specifieke verdragen gesloten.
ALS WERKGEVER EEN ARTS INSCHAKELEN
Het valt in ieder geval bij “veelplegers” zeker te overwegen om (via de bedrijfsarts) aansluiting te zoeken bij organisaties die zich bezighouden met het uitvoeren van internationale verzuimcontroles. Het zelf inschakelen van een arts ter plaatse om een controle uit te voeren voorkomt dat je geconfronteerd wordt met een schimmige verklaring van een buitenlandse “arts”, die wellicht als goede vriend van de familie of tegen betaling een door de werknemer gewenst bericht laat uitgaan. Zeker als je als werkgever vaker vreest dat meldingen toch vooral voortkomen uit de wens nog wat langer van vakantie te genieten, kan deze route soelaas bieden in de strijd tegen de vakantiefraudeurs.
ONTSLAG OP STAANDE VOET?
Wat als de werknemer zich niet laat controleren? Of weigert terug te komen? Is ontslag op staande voet dan passend? Nee, beter van niet. In dat geval geldt dat loonopschorting het eerst aangewezen middel is.
Dat je voorzichtig moet zijn met ontslagmaatregelen blijkt ook uit verschillende rechterlijke uitspraken. Bijvoorbeeld van de rechtbank Utrecht (17/2/2010, LJN BL6490). De werkgever ontving vanuit Marokko een fax van de werkneemster dat zij niet kon terugkeren vanwege ziekte. Duidelijk was afgesproken dat de werkneemster tijdig terug zou zijn. Het ontslag op staande voet dat daarop volgt, houdt geen stand. In deze uitspraak wordt nog eens bevestigd dat overtreding van de controlevoorschriften op zichzelf geen geldige dringende reden voor ontslag vormt, maar dat de werkgever eerst de route van loonopschorting moet bewandelen.
TIP: ZIEKTEREGLEMENT
Het is raadzaam in de tekst van een intern ziektereglement strakke procedurevoorschriften op te nemen over ziekte tijdens vakantie in het buitenland. Zoals direct telefonisch ziek melden bij de werkgever, onder toezending per e-mail of fax van een verklaring van een buitenlandse arts van de plaatselijke sociale zekerheidsinstelling. Vermeld bij voorkeur ook dat de verklaring duidelijk leesbaar moet zijn, in het Engels moet zijn opgesteld, een oordeel moet bevatten over de aard van de ziekte, de vermoedelijke duur, geschiktheid tot reizen, etc. Bij verdenking van vakantiefraude met voorbedachten rade, kan het de moeite lonen te vragen om een kopie van het vliegticket: de geboekte retourdatum kan een hoop verraden. Ook is het handig in het protocol op te nemen dat de werknemer bij ziekte in het buitenland een telefoonnummer moet achterlaten waarop hij bereikbaar is tijdens de vakantie.
Zieke Zonaanbidders
Ik wens jullie een goede vakantie toe. Ditmaal een stukje dat aansluit op het onderwerp vakantie; wat te doen met ziekmeldingen van werknemers die met vakantie zijn?
Groet, Joost Quant
ZIEKE ZONAANBIDDERS
De zomer is in volle gang. Veel werknemers zijn of gaan op vakantie. Regelmatig meldt een werknemer zich ziek tijdens de vakantieperiode. Soms gaat het zelfs zo ver dat de werknemer vanwege de vermeende ziekte zegt niet tijdig te kunnen terugkeren van zijn vakantie. Wat te doen?
WAAROM ZIEKMELDEN OP VAKANTIE?
Voor werknemers is het aantrekkelijk zich ziek te melden tijdens vakantie. Als een werknemer ziek is, gelden de dagen namelijk niet als vakantie- maar als ziektedagen. Maar dat geldt alleen voor de werknemer die echt ziek is, en in die periode geen vakantie kan “genieten”. Daarom is het belangrijk na te gaan of er sprake is van echte ziekte. Niet altijd even makkelijk.
VERKLARING ARTS
Vraag altijd een verklaring van een arts. Binnen EU-gebied geldt een Europese richtlijn die bepaalt dat de zelf verklaarde zieke binnen 3 dagen naar een plaatselijke sociale zekerheidsinstelling moet gaan, om zich te laten controleren. Het oordeel van de lokale arts, is in principe bindend voor de werkgever, tenzij die zelf een arts inschakelt voor de controle ter plaatse. Voor vakantiegangers buiten de EU zijn de kaders minder helder. Met landen als Turkije en Marokko heeft Nederland specifieke verdragen gesloten.
ALS WERKGEVER EEN ARTS INSCHAKELEN
Het valt in ieder geval bij “veelplegers” zeker te overwegen om (via de bedrijfsarts) aansluiting te zoeken bij organisaties die zich bezighouden met het uitvoeren van internationale verzuimcontroles. Het zelf inschakelen van een arts ter plaatse om een controle uit te voeren voorkomt dat je geconfronteerd wordt met een schimmige verklaring van een buitenlandse “arts”, die wellicht als goede vriend van de familie of tegen betaling een door de werknemer gewenst bericht laat uitgaan. Zeker als je als werkgever vaker vreest dat meldingen toch vooral voortkomen uit de wens nog wat langer van vakantie te genieten, kan deze route soelaas bieden in de strijd tegen de vakantiefraudeurs.
ONTSLAG OP STAANDE VOET?
Wat als de werknemer zich niet laat controleren? Of weigert terug te komen? Is ontslag op staande voet dan passend? Nee, beter van niet. In dat geval geldt dat loonopschorting het eerst aangewezen middel is.
Dat je voorzichtig moet zijn met ontslagmaatregelen blijkt ook uit verschillende rechterlijke uitspraken. Bijvoorbeeld van de rechtbank Utrecht (17/2/2010, LJN BL6490). De werkgever ontving vanuit Marokko een fax van de werkneemster dat zij niet kon terugkeren vanwege ziekte. Duidelijk was afgesproken dat de werkneemster tijdig terug zou zijn. Het ontslag op staande voet dat daarop volgt, houdt geen stand. In deze uitspraak wordt nog eens bevestigd dat overtreding van de controlevoorschriften op zichzelf geen geldige dringende reden voor ontslag vormt, maar dat de werkgever eerst de route van loonopschorting moet bewandelen.
TIP: ZIEKTEREGLEMENT
Het is raadzaam in de tekst van een intern ziektereglement strakke procedurevoorschriften op te nemen over ziekte tijdens vakantie in het buitenland. Zoals direct telefonisch ziek melden bij de werkgever, onder toezending per e-mail of fax van een verklaring van een buitenlandse arts van de plaatselijke sociale zekerheidsinstelling. Vermeld bij voorkeur ook dat de verklaring duidelijk leesbaar moet zijn, in het Engels moet zijn opgesteld, een oordeel moet bevatten over de aard van de ziekte, de vermoedelijke duur, geschiktheid tot reizen, etc. Bij verdenking van vakantiefraude met voorbedachten rade, kan het de moeite lonen te vragen om een kopie van het vliegticket: de geboekte retourdatum kan een hoop verraden. Ook is het handig in het protocol op te nemen dat de werknemer bij ziekte in het buitenland een telefoonnummer moet achterlaten waarop hij bereikbaar is tijdens de vakantie.
donderdag 8 juli 2010
Ontwikkelingen op gebied van vakantiedagen
DIT BERICHT IS VAN JULI 2010
Update
Hieronder een update over toekomstige ontwikkelingen m.b.t. vakantiedagen. Het gaat om wetsvoorstellen. Het is dus nog niet van toepassing. Wel is het van belang om hier rekening mee te houden. Aan het einde onder “mijn advies” zeg ik daar meer over.
Vakantiewetgeving
De Nederlandse vakantiewetgeving staat ter discussie. Onlangs is door de (demissionaire) ministerraad een wetsvoorstel voor advies aan de Raad van State gestuurd. Dit wetsvoorstel bevat twee belangrijke wijzigingen: 1) zieke werknemers krijgen voortaan recht op hetzelfde aantal vakantiedagen als gezonde werknemers en 2) stuwmeren aan vakantiedagen worden aan banden gelegd omdat werknemers in de toekomst hun (wettelijke) vakantiedagen binnen anderhalf jaar moeten opnemen.
1. Opbouw vakantiedagen bij ziekte
De eerste wijziging is een gevolg van drie uitspraken van het Hof van Justitie EG uit 2009 het hof heeft bepaald dat zieke werknemers en gezonde werknemers recht hebben op hetzelfde aantal vakantiedagen. Gevolg hiervan is dat de Nederlandse wet moet worden aangepast. Nu bouwen langdurig zieken (bij een fulltime dienstverband) in hun eerste ziektejaar slecht 10 i.p.v. 20 vakantiedagen op, en krijgen zij er in hun tweede ziektejaar geen vakantiedagen bij. Deze vakantiewetgeving gaat op dit punt dus op de schop, omdat de Nederlandse wetgever geen onderscheid mag maken tussen zieke en gezonde werknemers.
2. Stuwmeren aan banden gelegd
De ministerraad heeft deze wetswijziging aangegrepen om vakantiestuwmeren aan banden te leggen. In het wetsvoorstel wordt bepaald dat werknemers in de toekomst hun wettelijke vakantiedagen (20 bij fulltime dienstverband) binnen anderhalf jaar moeten opnemen. Nu is die termijn vijf jaar. Daarna komen ze te vervallen. Bovenwettelijke vakantiedagen vallen buiten de regeling. Voor deze dagen blijft de termijn vijf jaar. In onderling overleg (of in een CAO) kan wel worden besloten om de termijn te verlengen.
Mijn advies
Totdat het wetsvoorstel ook echt wet wordt adviseer ik werkgevers het volgende:
- de huidige Nederlandse vakantiewetgeving over opbouw van vakantiedagen tijdens (langdurige) ziekte blijft gelden totdat er een nieuwe wet is, al bestaat er een risico dat een (lagere) rechter daar anders over denkt. Overweeg daarom alvast een voorziening op uw balans op te nemen met betrekking tot langdurig zieken. Het is immers mogelijk dat die in de toekomst recht hebben op meer vakantiedagen dan dat nu is berekend;
- de verjaringstermijn is momenteel nog niet verkort. De kans bestaat bovendien dat het wetsvoorstel nog wijzigt. Zo hebben de FNV en CNV al verklaard tegen de verkorting te zijn. U kunt de huidige verjaringstermijn dus voorlopig blijven aanhouden.
Groet, Joost Quant
Update
Hieronder een update over toekomstige ontwikkelingen m.b.t. vakantiedagen. Het gaat om wetsvoorstellen. Het is dus nog niet van toepassing. Wel is het van belang om hier rekening mee te houden. Aan het einde onder “mijn advies” zeg ik daar meer over.
Vakantiewetgeving
De Nederlandse vakantiewetgeving staat ter discussie. Onlangs is door de (demissionaire) ministerraad een wetsvoorstel voor advies aan de Raad van State gestuurd. Dit wetsvoorstel bevat twee belangrijke wijzigingen: 1) zieke werknemers krijgen voortaan recht op hetzelfde aantal vakantiedagen als gezonde werknemers en 2) stuwmeren aan vakantiedagen worden aan banden gelegd omdat werknemers in de toekomst hun (wettelijke) vakantiedagen binnen anderhalf jaar moeten opnemen.
1. Opbouw vakantiedagen bij ziekte
De eerste wijziging is een gevolg van drie uitspraken van het Hof van Justitie EG uit 2009 het hof heeft bepaald dat zieke werknemers en gezonde werknemers recht hebben op hetzelfde aantal vakantiedagen. Gevolg hiervan is dat de Nederlandse wet moet worden aangepast. Nu bouwen langdurig zieken (bij een fulltime dienstverband) in hun eerste ziektejaar slecht 10 i.p.v. 20 vakantiedagen op, en krijgen zij er in hun tweede ziektejaar geen vakantiedagen bij. Deze vakantiewetgeving gaat op dit punt dus op de schop, omdat de Nederlandse wetgever geen onderscheid mag maken tussen zieke en gezonde werknemers.
2. Stuwmeren aan banden gelegd
De ministerraad heeft deze wetswijziging aangegrepen om vakantiestuwmeren aan banden te leggen. In het wetsvoorstel wordt bepaald dat werknemers in de toekomst hun wettelijke vakantiedagen (20 bij fulltime dienstverband) binnen anderhalf jaar moeten opnemen. Nu is die termijn vijf jaar. Daarna komen ze te vervallen. Bovenwettelijke vakantiedagen vallen buiten de regeling. Voor deze dagen blijft de termijn vijf jaar. In onderling overleg (of in een CAO) kan wel worden besloten om de termijn te verlengen.
Mijn advies
Totdat het wetsvoorstel ook echt wet wordt adviseer ik werkgevers het volgende:
- de huidige Nederlandse vakantiewetgeving over opbouw van vakantiedagen tijdens (langdurige) ziekte blijft gelden totdat er een nieuwe wet is, al bestaat er een risico dat een (lagere) rechter daar anders over denkt. Overweeg daarom alvast een voorziening op uw balans op te nemen met betrekking tot langdurig zieken. Het is immers mogelijk dat die in de toekomst recht hebben op meer vakantiedagen dan dat nu is berekend;
- de verjaringstermijn is momenteel nog niet verkort. De kans bestaat bovendien dat het wetsvoorstel nog wijzigt. Zo hebben de FNV en CNV al verklaard tegen de verkorting te zijn. U kunt de huidige verjaringstermijn dus voorlopig blijven aanhouden.
Groet, Joost Quant
woensdag 30 juni 2010
Verruiming tijdelijke contracten jongeren tot 27 jaar
Dit bericht is van juni 2010:
Tijdens de cursus Arbeidsrecht in de Praktijk heb ik al even aandacht besteed aan het wetsvoorstel mbt jongeren tot 27 jaar en de verruiming van de mogelijkheid tijdelijke contracten aan te bieden. Hieronder de recente berichtgeving over dit onderwerp.
Eerste Kamer stemt in met verruiming tijdelijke contracten voor jongeren tot 27 jaar
Werkgevers mogen jongeren tot 27 jaar gedurende de crisis langer op een tijdelijk contract laten werken. De Eerste Kamer heeft ingestemd met een wetsvoorstel van minister Donner van Sociale Zaken en Werkgelegenheid hierover. Nu ontstaat na drie jaar van opeenvolgende tijdelijke contracten of bij het vierde contract een vast dienstverband, dat wordt straks na vier jaar of bij het vijfde contract. Het kabinet wil zo voorkomen dat jongeren tijdens de crisis onnodig op straat komen te staan. De wetswijziging vindt mede op verzoek van de Tweede Kamer plaats (motie Rutte).
Minister Donner van Sociale Zaken en Werkgelegenheid wil met het wetsvoorstel de jeugdwerkloosheid verder bestrijden. Vooral jongeren worden hard getroffen door de huidige economische crisis.
De tijdelijke maatregel geldt in principe tot 1 januari 2012. Als de economische crisis daarna nog aanhoudt kan de maatregel worden verlengd tot uiterlijk 1 januari 2014. Werkgevers die in onzekere tijden geen perspectief kunnen bieden op een vast dienstverband hebben misschien nog wel ruimte om iemand op tijdelijke basis in dienst te houden. Jongeren maken op deze manier als de crisis voorbij is meer kans op verlenging van het dienstverband.
De maatregel gaat in zodra deze is gepubliceerd in de Staatsblad.
Tijdens de cursus Arbeidsrecht in de Praktijk heb ik al even aandacht besteed aan het wetsvoorstel mbt jongeren tot 27 jaar en de verruiming van de mogelijkheid tijdelijke contracten aan te bieden. Hieronder de recente berichtgeving over dit onderwerp.
Eerste Kamer stemt in met verruiming tijdelijke contracten voor jongeren tot 27 jaar
Werkgevers mogen jongeren tot 27 jaar gedurende de crisis langer op een tijdelijk contract laten werken. De Eerste Kamer heeft ingestemd met een wetsvoorstel van minister Donner van Sociale Zaken en Werkgelegenheid hierover. Nu ontstaat na drie jaar van opeenvolgende tijdelijke contracten of bij het vierde contract een vast dienstverband, dat wordt straks na vier jaar of bij het vijfde contract. Het kabinet wil zo voorkomen dat jongeren tijdens de crisis onnodig op straat komen te staan. De wetswijziging vindt mede op verzoek van de Tweede Kamer plaats (motie Rutte).
Minister Donner van Sociale Zaken en Werkgelegenheid wil met het wetsvoorstel de jeugdwerkloosheid verder bestrijden. Vooral jongeren worden hard getroffen door de huidige economische crisis.
De tijdelijke maatregel geldt in principe tot 1 januari 2012. Als de economische crisis daarna nog aanhoudt kan de maatregel worden verlengd tot uiterlijk 1 januari 2014. Werkgevers die in onzekere tijden geen perspectief kunnen bieden op een vast dienstverband hebben misschien nog wel ruimte om iemand op tijdelijke basis in dienst te houden. Jongeren maken op deze manier als de crisis voorbij is meer kans op verlenging van het dienstverband.
De maatregel gaat in zodra deze is gepubliceerd in de Staatsblad.
zondag 23 mei 2010
FD 23 april 2010: ASWOLK BIEDT GEEN RECHT OP LANGER VAKANTIETIJD
Gepubliceerd in het Financiele dagblad van 23 april 2010:
ZIE volgende link:
http://digikrant-archief.fd.nl/daily/2010/4/24/HFD_V4/9/articles/artikel_HFD_00_20100424_9_198.php
Aswolk biedt geen recht op langere vakantietijd
Joost Quant
Dezer dagen doet zich regelmatig de vraag voor of een werknemer recht heeft op doorbetaling van loon als hij door de aswolk na een vakantie noodgedwongen in het buitenland verkeert en niet in staat is om op tijd op zijn werk terug te keren.
In het FD van donderdag 22 april staat te lezen dat de werkgeversorganisaties VNO-NCW en MKB-Nederland vinden dat werknemers die door de aswolkproblemen niet op tijd op hun werk terugkeren van vakantie, daar zelf voor moeten opdraaien door extra vakantiedagen op te nemen.
Ik ben het met die stelling eens, maar voeg daar aan toe dat het opnemen van extra vakantie een oplossing is voor de conclusie dat de werknemer in dat geval geen recht heeft op loon. Ik meen dat het niet kunnen verrichten van werk in dit geval in de risicosfeer van de werknemer ligt, ook al is die buiten zijn schuld om niet in staat om op tijd op zijn werk terug te keren.
De vraag is of het gedwongen verblijf in het buitenland overmacht oplevert. Vervolgens is van belang de vraag of de overmacht voor rekening van werkgever of werknemer dient te komen. Dat er sprake is van overmacht, lijdt wat mij betreft geen twijfel. Vervolgens is de vraag voor wiens risico het moet komen.
De hoofdregel is: geen arbeid, geen loon. Echter, een werknemer heeft wel recht op loon indien hij zijn werk niet heeft kunnen verrichten door een oorzaak die ‘in redelijkheid voor rekening van de werkgever behoort te komen’. De betreffende regelingen in het Burgerlijk Wetboek zijn zogenaamde risicoregelingen. In het kort meen ik dat goed valt te bepleiten dat een werkgever geen schuld heeft aan de vertraging. Ook voor de werknemer geldt dat die geen schuld heeft aan de vertraging maar het wel een voortvloeisel is uit de door hem of haar gekozen wijze van op vakantie gaan. De werkgever kan daarop geen enkele invloed uitoefenen. Daarmee valt het mijns inziens in de risicosfeer van de werknemer zelf en heeft de werknemer geen recht op loon over die periode.
De oplossing kan liggen in het maken van individuele afspraken. Bijvoorbeeld door adv-dagen in te leveren. Ook doorwerken tijdens door de werkgever vastgestelde vakantiedagen (bijvoorbeeld vrijdag de 14e mei; de vrijdag tussen Hemelvaart en het weekeinde) zou een oplossing kunnen zijn. Dat geldt ook voor het verrekenen van overwerk.
Een werknemer die na een zakelijke reis niet als gepland kan terugkeren heeft wat mij betreft vanzelfsprekend recht op loondoorbetaling. De reis heeft een zakelijk karakter. De vertraging daarmee ook, met als gevolg dat het in de risicosfeer van de werkgever ligt.
Joost Quant is advocaat en arbeidsrechtspecialist bij Dijkstra Voermans Advocatuur & Notariaat te Amsterdam
ZIE volgende link:
http://digikrant-archief.fd.nl/daily/2010/4/24/HFD_V4/9/articles/artikel_HFD_00_20100424_9_198.php
Aswolk biedt geen recht op langere vakantietijd
Joost Quant
Dezer dagen doet zich regelmatig de vraag voor of een werknemer recht heeft op doorbetaling van loon als hij door de aswolk na een vakantie noodgedwongen in het buitenland verkeert en niet in staat is om op tijd op zijn werk terug te keren.
In het FD van donderdag 22 april staat te lezen dat de werkgeversorganisaties VNO-NCW en MKB-Nederland vinden dat werknemers die door de aswolkproblemen niet op tijd op hun werk terugkeren van vakantie, daar zelf voor moeten opdraaien door extra vakantiedagen op te nemen.
Ik ben het met die stelling eens, maar voeg daar aan toe dat het opnemen van extra vakantie een oplossing is voor de conclusie dat de werknemer in dat geval geen recht heeft op loon. Ik meen dat het niet kunnen verrichten van werk in dit geval in de risicosfeer van de werknemer ligt, ook al is die buiten zijn schuld om niet in staat om op tijd op zijn werk terug te keren.
De vraag is of het gedwongen verblijf in het buitenland overmacht oplevert. Vervolgens is van belang de vraag of de overmacht voor rekening van werkgever of werknemer dient te komen. Dat er sprake is van overmacht, lijdt wat mij betreft geen twijfel. Vervolgens is de vraag voor wiens risico het moet komen.
De hoofdregel is: geen arbeid, geen loon. Echter, een werknemer heeft wel recht op loon indien hij zijn werk niet heeft kunnen verrichten door een oorzaak die ‘in redelijkheid voor rekening van de werkgever behoort te komen’. De betreffende regelingen in het Burgerlijk Wetboek zijn zogenaamde risicoregelingen. In het kort meen ik dat goed valt te bepleiten dat een werkgever geen schuld heeft aan de vertraging. Ook voor de werknemer geldt dat die geen schuld heeft aan de vertraging maar het wel een voortvloeisel is uit de door hem of haar gekozen wijze van op vakantie gaan. De werkgever kan daarop geen enkele invloed uitoefenen. Daarmee valt het mijns inziens in de risicosfeer van de werknemer zelf en heeft de werknemer geen recht op loon over die periode.
De oplossing kan liggen in het maken van individuele afspraken. Bijvoorbeeld door adv-dagen in te leveren. Ook doorwerken tijdens door de werkgever vastgestelde vakantiedagen (bijvoorbeeld vrijdag de 14e mei; de vrijdag tussen Hemelvaart en het weekeinde) zou een oplossing kunnen zijn. Dat geldt ook voor het verrekenen van overwerk.
Een werknemer die na een zakelijke reis niet als gepland kan terugkeren heeft wat mij betreft vanzelfsprekend recht op loondoorbetaling. De reis heeft een zakelijk karakter. De vertraging daarmee ook, met als gevolg dat het in de risicosfeer van de werkgever ligt.
Joost Quant is advocaat en arbeidsrechtspecialist bij Dijkstra Voermans Advocatuur & Notariaat te Amsterdam
Abonneren op:
Posts (Atom)